Verbum

дынамі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дынамітны.

дынамі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дынаміту. // Прыгатаваны з дынаміту, начынены дынамітам. Дынамітная шашка.

дынамі́тчык, ‑а, м.

Той, хто працуе з дынамітам; падрыўнік.

дынамі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дынамічнага. Дынамічнасць развіцця. Дынамічнасць падзей.

дынамі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дынамікі (у 1 знач.); звязаны з рухам, з дзеяннем сілы. Дынамічная тэорыя.

2. Багаты рухам, дзеяннем, унутранай сілай. Дынамічная музыка. Дынамічны вобраз. □ Наша партыя выходзіць з таго, што развіццё і ўзаемаўзбагачэнне культур народаў СССР, памнажэнне іх духоўных багаццяў — працэс дынамічны і няспынны. Машэраў.

•••

Дынамічная геалогія — раздзел геалогіі, які вывучае працэсы, што бесперапынна змяняюць састаў і будову зямной кары.

дына́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш. да дынама.

дынамо́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння велічыні сілы; сіламер. У самым цэху ля акна, на відным месцы, стаіць замыславаты апарат — дынамометр, а на ім час ад часу правяраюць пражу на моцнасць. «Полымя».

[Ад грэч. dynamis — сіла, metreō — мераць.]

дына́р, ‑а, м.

1. Тое, што і дынарый.

2. Старажытная арабская залатая манета.

3. Грашовая адзінка Ірака, Югаславіі і некаторых іншых краін.

4. Дробная манета Ірана.

[Ад лац. denarius.]

дына́рый, ‑я, м.

Сярэбраная манета ў Старажытным Рыме.

[Лац. denaruis.]

ды́нас, ‑у, м.

Вогнетрывалы матэрыял, які ужываецца пры пабудове плавільных печаў.

[Ад уласн. імя.]