анілі́н, ‑у,
Алеістая ядавітая вадкасць без колеру, якая ўжываецца пры вырабе фарбаў, лякарстваў і пад.
[Ад араб. an-nil — індыга.]
анілі́н, ‑у,
Алеістая ядавітая вадкасць без колеру, якая ўжываецца пры вырабе фарбаў, лякарстваў і пад.
[Ад араб. an-nil — індыга.]
анілі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да аніліну.
анімалі́ст, ‑а,
Мастак або скульптар, які паказвае ў сваіх творах пераважна жывёл.
анімі́зм, ‑у,
Адухаўленне першабытным чалавекам прадметаў, сіл і з’яў прыроды; ненавуковае ўяўленне пра існаванне духа, душы і пад. ў кожнай рэчы.
анімісты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да анімізму.
ані́с, ‑а і ‑у,
1. ‑у. Аднагадовая травяністая эфіраалейная расліна сямейства парасонавых, а таксама яе насенне.
2. ‑у. Старадаўні сорт паволжскай яблыні, на якой растуць сакаўныя, кісла-салодкія яблыкі з анісавым араматам.
3. ‑а. Плод гэтай яблыні.
[Грэч. anison.]
ані́савы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да анісу.
2. Зроблены з анісу (у 1 знач.).
ані́саўка, ‑і,
1. Гарэлка, настоеная на анісе.
2. Тое, што і аніс (у 2 знач.).
аніхто́, анікога,
анічо́га,