Verbum

сканда́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; незак.

Разм. Трапляць у скандальнае, няёмкае становішча.

сканда́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.

Учыняць скандал (у 2 знач.); дэбашырыць. Як вам не сорамна скандаліць, дзядзька Цімафейчык? — звярнулася.. [гаспадыня] да госця. Бядуля.

сканда́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць скандальнага. Скандальнасць учынку.

сканда́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца скандалам (у 1 знач.); які ганьбіць каго‑н., ганебны. Скандальная падзея. □ Ніколі.. [Тарас] не паводзіў сябе так з дзяўчатамі. І ніт колі не трапляў у такое скандальнае становішча. Шамякін. Ціхая, рахманая з выгляду, .. [Шурачка], аднак, мела скандальную славу. Карпаў.

2. Які мае адносіны да скандалу. Скандальны дзень. // Які апісвае што‑н. ганебнае. Скандальная хроніка буржуазнай прэсы.

3. Разм. Які пастаянна ўчыняе скандалы (у 2 знач.). Скандальны чалавек.

ска́ндыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скандыю.

ска́ндый, ‑ю, м.

Рэдкі метал III групы перыядычнай сістэмы Д.І. Мендзялеева (не сустракаецца ў прыродзе ў свабодным стане).

[Ад геаграфічнай назвы.]

скандына́вы, ‑аў; адз. скандынаў, ‑ава, м.; скандынаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; мн. скандынаўкі, ‑навак; ж.

Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і бліжэйшых астравоў (шведы, нарвежцы, датчане і ісландцы).

скандына́ў,

гл. скандынавы.

скандына́ўка,

гл. скандынавы.

скандына́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Скандынавіі, скандынаваў, які належыць, уласцівы ім. Скандынаўскія мовы. Скандынаўскія краіны.