Verbum

зверава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць звераватага.

зверава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны з выгляду на звера; грубы, страшны. [Мікодым] здаваўся.. не суровым і дужым, а звераватым і страшным. Марціновіч. У вёску завітаў бургамістр воласці Бадзягін. Сярэдніх год мужчына, звераваты на выгляд. Федасеенка. // Такі, як у звера; страшны, злосны. Звераватыя вочы. Звераваты выгляд.

2. Які цураецца людзей; замкнуты, нетаварыскі. — Не калектыўны ты чалавек. Звераваты. Чорны.

звераво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спецыяліст у галіне звераводства; зверагадовец.

звераво́дства, ‑а, н.

Тое, што і зверагадоўля.

звераво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звераводства; зверагадоўчы. Звераводчы саўгас.

зверагадо́вец, ‑доўца, м.

Спецыяліст у галіне зверагадоўлі; зверавод.

зверагадо́ўля, ‑і, ж.

Прамысловае развядзенне каштоўных пушных звяроў; звераводства.

зверагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зверагадоўлі; звераводчы. Зверагадоўчая ферма.

звераджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да звярэдзіць.

зверало́ў, ‑лова, м.

Прамысловы паляўнічы. Сібірскія звераловы.