азнаёмленасць, ‑і, ж.
Знаёмства з чым‑н., веданне чаго‑н. Азнаёмленасць з літаратурай. Азнаёмленасць з абставінамі. Азнаёмленасць з мясцовасцю.
азнаёмлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад азнаёміць.
азнаменава́цца, ‑мянуецца; зак., чым.
Стаць знамянальным, дзякуючы чаму‑н. 1928–1932 гг. у гісторыі саўгаснага будаўніцтва азнаменаваліся распаўсюджваннем сярод працаўнікоў саўгасаў масавага сацыялістычнага спаборніцтва, ударніцтва і таварыскай узаемадапамогі ў розных іх фермах. «Весці».
азнаменава́ць, ‑мяную, ‑мянуеш, ‑мянуе; зак., што.
1. Засведчыць што‑н., з’явіцца выражэннем чаго‑н.
2. Адзначыць чым‑н. (якую‑н. падзею, урачыстую дату і пад.). Багатым ураджаем калгаснікі азнамянуюць слаўную дату. «Звязда».
азнамяно́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да азнаменавацца.
2. Зал. да азнамяноўваць.
азнамяно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да азнаменаваць (у 2 знач.).
азнача́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Даступны для азначэння, які можа быць азначаны, які мае ў сабе азначэнне каго‑, чаго‑н. Азначальная табліца сямействаў раслін.
2. Які з’яўляецца азначэннем (у 2 знач.). Азначальны сказ. Азначальны займеннік.
азна́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад азначыць.
азнача́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да азначыцца.
2. Зал. да азначаць.
азнача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Вызначаць характэрныя рысы чаго‑н., даваць фармуліроўку чаму‑н. Азначаць геаграфію як навуку.
2. Мець значэнне, які‑н. сэнс. Ціток зірнуў на Кандрата і маргнуў яму адным вокам, што азначала: нічога, хлопцы, я вам памагу. Лобан. Аднаго разу, у выхадны дзень,.. [Сяргей Аляксандравіч] тры разы пастукаў у сцяну, што азначала: «Зайдзі да мяне, тэрміновая справа». Ляўданскі. Я зайшоў.. [у бібліятэку], каб заглянуць у энцыклапедыю і даведацца, што азначае на грэчаскай або лацінскай мовах слова «Данута». Карпюк.
3. Незак. да азначыць (у 2, 3 і 4 знач.).