Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а б в г д е ё і л м н о ы я

азлабле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. азлабляць — аздобіць і стан паводле знач. дзеясл. азлабляцца — азлобіцца.

азлабля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да азлобіцца.

2. Зал. да азлабляць.

азлабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да аздобіць.

азло́біцца, ‑блюся, ‑біліся, ‑біцца; зак.

1. Стаць злосным, выявіць зласлівыя адносіны да ўсяго навакольнага. Азлобіцца на ўвесь свет.

2. Атрымаць моцнае раздражненне, адчуць злосць супраць каго‑н.; раззлавацца.

азло́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; заг. азлабі; зак., каго-што.

Зрабіць злосным, зласліва настроіць да ўсяго навакольнага.

азло́бленасць, ‑і, ‑яе.

Уласцівасць азлобленага.

азло́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аздобіць.

2. у знач. прым. Які зрабіўся (стаў) злосным у выніку няўдачы, непрыемнасці і пад.; зласліва настроены да ўсяго навакольнага. // Які выяўляе злосць, бязлітаснасць. Азлоблены погляд.