Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдезклмнопрстуўхш
аыэ

ідал, ✂, м.

  1. Статуй, якому язычнікі пакланяліся як бажаству.

  2. Нягоднік (разм. лаянк.).

    • Гэты і. высадзіў шыбу.

|| прым. ідальскі, ✂.

ідалапаклоннік, ✂, м.

Той, хто пакланяецца ідалам (у 1 знач.).

ідалапаклонства, ✂, н.

Пакланенне ідалам як рэлігійны культ.

|| прым. ідалапаклонніцкі, ✂.