ідал, ✂, м.

  1. Статуй, якому язычнікі пакланяліся як бажаству.

  2. Нягоднік (разм. лаянк.).

    • Гэты і. высадзіў шыбу.

|| прым. ідальскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)