Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

эра, , ж.

  1. Сістэма летазлічэння, якая вадзе свой пачатак ад пэўнага моманту.

    • Хрысціянская або новая, наша э. пачынаецца са дня міфічнага нараджэння Ісуса Хрыста.
  2. Вялікі гістарычны перыяд, які карэнным чынам адрозніваецца ад папярэдняга.

    • Э. касманаўтыкі.
  3. Самы вялікі храналагічны падзел, значны этап у геалагічнай гісторыі Зямлі (спец.).

    • Палеазойская э.
    • Мезазойская э.
    • Кайназойская з.

эратаман, , м. (кніжн.).

Чалавек, які пакутуе ад эратаманіі, схільны да эратаманіі.

|| ж. эратаманка, .

эратаманія, , ж. (кніжн.).

Павышаная хваравітая сексуальнасць, палавая ўзбудлівасць.

эратызм, , м. (кніжн.).

Празмерная пачуццёвасць, павышаны інтарэс да палавога жыцця; праяўленне цягі да палавых пытанняў.

|| прым. эратычны, .

эратычны, , ж. (кніжн.).

  1. гл. эратызм і эротыка.

  2. Прасякнуты эратызмам.

|| наз. эратычнасць, .