Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

эрудзіраваны, .

Дасведчаны, які валодае эрудыцыяй.

  • Э. чалавек.

|| наз. эрудзіраванасць, .

эрудыт, , м. (кніжн.).

Той, хто мае вялікую эрудыцыю.

|| ж. эрудытка, .

эрудыцыя, , ж.

Начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды ў якой-н. галіне.

  • Чалавек з вялікай эрудыцыяй.