Verbum

жаўлак, ✂, м.

Цвёрдая, у выглядзе гуза, пухліна на целе чалавека, жывёлы.

|| прым. жаўлачны, ✂.

жаўна, ✂, ж.

Назва чорнага і зялёнага.

жаўнер, ✂, м. (уст.).

Салдат польскай арміі.

|| прым. жаўнерскі, ✂.

жаўнерка, ✂, ж. (уст.).

Жонка жаўнера.

жаўранак, ✂, м.

Тое, што і жаваранак.

|| прым. жаўраначны, ✂ і жаўранкавы, ✂.

жаўрук, ✂, м. (абл.).

Тое, што і жаваранак.

|| прым. жаўруковы, ✂.

жаўта...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «жоўта...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. жаўтагруды, жаўтадзюбы, жаўтазём, жаўталісты, жаўтароты, жаўтаскуры.

жаўтазель, ✂, м.

Кустовая стэпавая расліна сямейства бабовых з жоўтымі кветкамі.

|| прым. жаўтазелевы, ✂.

жаўтароты, ✂.

1. Пра птушанят; з жаўцізной ля дзюбы.

   • Ж. шпак.

2. перан. Зусім нявопытны, наіўны.

   • Ж. хлапчук.

|| наз. жаўтаротасць, ✂.

жаўтаскуры, ✂.

З жоўтай скурай.