Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

джаз, , м.

Аркестр, які складаецца пераважна з духавых, ударных шумавых інструментаў і спевакоў-салістаў, а таксама прызначаная для такога аркестра музыка, якая спалучае ў сабе рысы еўрапейскай і афрыканскай традыцый.

  • Іграе д.
  • Іграць у стылі джаза.
  • Аматары джаза.

|| прым. джазавы, .

  • Джазавая музыка.

джазіст, , м.

Музыкант, які грае ў джазе.

|| ж. джазістка, .

джаз-...

Першая частка складаных слоў са знач. які мае адносіны да джаза, напр. джаз-ансамбль, джаз-аркестр, джаз-музыка.

джала, , н.

  1. Колючая частка органа абароны і нападу ў пчол, вос, шэршняў і інш., а таксама раздвоены язык у ядавітых змей.

    • Д. пчалы.
    • Змяінае д.
  2. Вастрыё колючага ці рэжучага інструмента, прадмета.

    • Д. косы.
  3. перан. Пра што-н. вострае, з’едлівае.

    • Д. сатыры.

|| памянш. джальца, .

|| прым. джальны, .

джаліць, ; незак.

  1. Пра насякомых, змей: раніць джалам, кусаць.

    • Пчолы джаляць.
  2. перан. Раніць крыўднымі словамі, колкімі заўвагамі.

    • Колкія заўвагі джалілі яго, выводзілі з раўнавагі.

|| зак. уджаліць, .

  • Уджаліла змяя.