Verbum

гісталогія, ✂, ж.

Навука аб будове і развіцці тканак чалавека і жывёлы.

|| прым. гісталагічны, ✂.

гістарызм, ✂, м.

Разгляд прадметаў і з’яў у іх гістарычным развіцці.

гістарычны, ✂.

1. гл. гісторыя.

2. Які рэальна існаваў, не выдуманы.

   • Г. факт.

3. Які адносіцца да часу, ад якога захаваліся рэчавыя помнікі (напр. рукапісы); проціл. дагістарычны.

   • Гістарычная эпоха.

4. Выключна важны, які ўвайшоў у гісторыю.

   • Гістарычныя рашэнні.

|| наз. гістарычнасць, ✂.

• Г. мастацкага твора.

гістарыяграфія, ✂, ж.

1. Навука аб развіцці гістарычных ведаў і аб метадах гістарычнага даследавання.

2. Сукупнасць гістарычных даследаванняў, прысвечаных якому-н. перыяду ці праблеме.

   • Г. Вялікага княства Літоўскага.

|| прым. гістарыяграфічны, ✂.

гістолаг, ✂, м.

Спецыяліст у галіне гісталогіі.

гісторык, ✂, м.

1. Вучоны, даследчык у галіне гісторыі.

2. Выкладчык гісторыі як вучэбнага прадмета.

гісторыя, ✂, ж.

1. Рэчаіснасць у яе развіцці і руху.

   • Законы гісторыі.

2. Навука аб развіцці чалавечага грамадства.

   • Г. старажытнага свету.
   • Г. сярэдніх вякоў.

3. Ход развіцця, руху чаго-н.

   • Г. раслін.
   • Г. знешняга гандлю.
   • Г. хваробы.

4. Сукупнасць фактаў і падзей, што адносяцца да мінулага жыцця; мінулае, якое захавалася ў паняцці людзей.

   • Народныя вясельныя абрады ўжо сталі гісторыяй.

5. Расказ, апавяданне пра што-н.

   • Дзеці любяць слухаць займальныя гісторыі.

6. Здарэнне, выпадак, пераважна непрыемныя.

   • Трапіць у сумную гісторыю.
   • Вось дык г.!

|| прым. гістарычны, ✂.