Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

грог, , м.

Гарачы напітак з гарэлкі, рому або каньяку, змяшаны з вадой і цукрам.

|| прым. грогавы, .

грозны, .

  1. Суровы, жорсткі.

    • Г. начальнік.
  2. Які тоіць у сабе пагрозу, небяспечны.

    • Грознае пісьмо.
    • Грозная зброя.
  3. Велічны і страшны (высок.).

    • Грозная сіла.
    • Г. час.

|| наз. грознасць, .

грозьба, , м. (разм.).

Запалохванне, пагроза.

  • Ні просьбаю, ні грозьбаю (прымаўка).

гром, , м.

  1. Грукат, які суправаджае маланку ў час навальніцы.

    • Раскаты грому.
    • Як гром з яснага неба (перан. раптоўна, нечакана).
  2. перан., чаго або які.

    • Модны гул, грукат.
    • Г. апладысментаў.

|| прым. грамавы, .

  • Г. удар.
  • Г. голас (вельмі моцны).

громаадвод, , м.

Тое, што і маланкаадвод.

|| прым. громаадводны, .

громападобны, .

Вельмі гучны, падобны на гукі грому.

  • Г. удар.

гронка, , ж.

Скопішча пладоў, ягад або кветак на адной галінцы.

  • Г. рабіны.

|| прым. гронкавы, .

грос, , м.

Мера падліку: дванаццаць тузінаў (144 штукі) галантарэйных прадметаў.

  • Г. гузікаў.

гросмайстар, , м.

Вышэйшае спартыўнае званне шахматнага (шашачнага) майстра.

|| прым. гросмайстарскі, .

грот1, , м.

Штучная або прыродная пячора.

  • Штучны г.