Verbum

лексікалогія, ✂, ж.

Раздзел мовазнаўства, які разглядае і тэарэтычна асэнсоўвае слоўнікавы састаў мовы.

|| прым. лексікалагічны, ✂.

лексікограф, ✂, м.

Спецыяліст у галіне лексікаграфіі; укладальнік слоўнікаў.

лексіколаг, ✂, м.

Спецыяліст у галіне лексікалогіі.

лексікон, ✂, м.

1. Тое, што і слоўнік (уст.).

   • Нямецкі л.

2. Запас слоў і выразаў, лексіка (кніжн.).

   • У яго бедны л.

лектар, ✂, м.

Той, хто чытае лекцыі.

|| прым. лектарскі, ✂.

• Лектарскае майстэрства.

лекторый, ✂, м.

1. Установа, якая займаецца арганізацыяй публічных лекцый.

2. Памяшканне для чытання публічных лекцый.

лекцыя, ✂, ж.

Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета або якой-н. тэмы, а таксама запісы гэтага выкладання.

• Курс лекцый па гісторыі Беларусі.

|| прым. лекцыйны, ✂.

лема, ✂, ж.

У матэматыцы: тэарэма, неабходная толькі для доказу іншай тэарэмы.

лемантар, ✂, м. (уст.).

Буквар.

|| прым. лемантарны, ✂.

лемур, ✂, м.

Невялікі звярок, падобны на малпу, з падоўжанымі заднімі канечнасцямі.

|| прым. лемуравы, ✂.

• Сямейства лемуравых (наз.).