Verbum

вяршок​², ✂, м.

1. Верхняя частка чаго-н., верх, верхавіна.

   • На самым вяршку.
   • В. дрэва.
   • Вяршкі і карэньчыкі.

2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.

   • Збіраць вяршкі (таксама перан. браць самае лепшае).

3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).

|| прым. вяршковы, ✂.

вяршыня, ✂, ж.

Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).

• В. Гімалаяў.
• Вяршыні дубоў.
• На вяршыні славы (перан.).
• В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).

|| прым. вяршынны, ✂.

вяршыцель, ✂, м. (кніжн.).

Той, хто вяршыць што-н., распараджаецца чым-н.

• В. лесу.

|| ж. вяршыцелька, ✂.

вяршыць, ✂; незак.

1. Рабіць верх, верхнюю частку чаго-н., завяршаць.

   • В. страху.
   • В. стог.

2. што і чым. Вырашаць, распараджацца (кніжн.).

   • В. справы.

вярыгі, ✂.

Жалезныя ланцугі, якія носяць на целе рэлігійныя фанатыкі.

|| прым. вярыжны, ✂.

вярыцельны, ✂:

• вярыцельная грамата — урадавы дакумент, які сведчыць аб назначэнні каго-н. дыпламатычным прадстаўніком.

вярэдзіцца, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і верадзіцца.

вярэдзіць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і верадзіць.

|| зак. звярэдзіць, ✂ і развярэдзіць, ✂.

вяселле, ✂, н.

1. Абрад шлюбу і ўрачыстасць, святкаванне, звязанае з гэтым.

   • Спраўляць в.

2. Шлюбны поезд.

   • Дзеці крычалі: «Вяселле едзе!»

3. Бесклапотна-радасны настрой, які выражаецца ў схільнасці да забаў, вясёлых гульняў (разм.).

   • Праводзіць час у вяселлі.

|| памянш. вяселейка, ✂.

|| прым. вясельны, ✂.

вясенні, ✂.

Тое, што і веснавы.