Verbum

вяселле, ✂, н.

1. Абрад шлюбу і ўрачыстасць, святкаванне, звязанае з гэтым.

   • Спраўляць в.

2. Шлюбны поезд.

   • Дзеці крычалі: «Вяселле едзе!»

3. Бесклапотна-радасны настрой, які выражаецца ў схільнасці да забаў, вясёлых гульняў (разм.).

   • Праводзіць час у вяселлі.

|| памянш. вяселейка, ✂.

|| прым. вясельны, ✂.

вясенні, ✂.

Тое, што і веснавы.

вясёлка, ✂, ж.

Шматкаляровая дугападобная палоса на небе, якая ўзнікае ад праламлення сонечных прамянёў у дажджавых кроплях.

• Колеры вясёлкі (колеры сонечнага спектра).

|| прым. вясёлкавы, ✂.

вясёлы, ✂.

1. Поўны радасці, весялосці, які выражае радасць, весялосць.

   • В. настрой.
   • В. твор.
   • Весела (прысл.) смяяцца.

2. Які выклікае, нараджае весялосць.

   • В. спектакль.

3. Прыемны для вока, не змрочны.

   • Вясёлая расфарбоўка.
   • В. ранак.

|| памянш. вясёленькі, ✂.

|| прым. весялосць, ✂.

вясковец, ✂, м.

Жыхар вёскі, селянін.

|| ж. вяскоўка, ✂.

вясковы, ✂.

1. гл. вёска.

2. Які мае адносіны да жыцця і дзейнасці вёскі, сельскі.

   • В. клуб.
   • В. хлопец.
   • Вясковая інтэлігенцыя.

вясло​¹, ✂, н.

Лопасць з доўгім дзяржаннем, прызначаная для веславання.

|| прым. веславы, ✂, веславы, ✂ і вёсельны, ✂.

вясло​², ✂, н.

Нізка аднародных прадметаў.

• В. абаранкаў.

вясляр, ✂, м.

Той, хто вяслуе.

вясна, ✂, ж.

Пара года, якая ідзе за зімой.

• Ранняя в.
• В. жыцця (перан. пра маладосць).

|| прым. веснавы, ✂, вясновы, ✂ і вясенні, ✂.