вяселле назоўнік | ніякі род

  1. Абрад шлюбу і ўрачыстасць, святкаванне, звязанае з гэтым.

    • Спраўляць в.
  2. Шлюбны поезд.

    • Дзеці крычалі: «Вяселле едзе!»
  3. Бесклапотна-радасны настрой, які выражаецца ў схільнасці да забаў, вясёлых гульняў (размоўнае).

    • Праводзіць час у вяселлі.

|| памяншальная форма: вяселейка.

|| прыметнік: вясельны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)