вяршыцель назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Той, хто вяршыць што-н., распараджаецца чым-н.

  • В. лесу.

|| жаночы род: вяршыцелька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)