вяршыня назоўнік | жаночы род
Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).
- В. Гімалаяў.
- Вяршыні дубоў.
- На вяршыні славы (пераноснае значэнне).
- В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).
|| прыметнік: вяршынны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)