вяршыня, ✂, ж.

Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).

  • В. Гімалаяў.
  • Вяршыні дубоў.
  • На вяршыні славы (перан.).
  • В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).

|| прым. вяршынны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)