Verbum

давезці, ✂; зак.

1. Везучы, даставіць да месца.

   • Д. да вакзала.

2. і чаго. Прывезці дадаткова таго, чаго не хапае.

   • Д. цэменту на будоўлю.

|| незак. давозіць, ✂.

давеку, прысл.

Да канца жыцця.

• Маленькі сабака д. шчаня (з нар.).

давер, ✂, м.

Тое, што і давер’е.

даверанасць, ✂, ж.

Дакумент, якім давяраецца каму-н. дзейнічаць ад імя таго, хто выдаў гэты дакумент.

• Д. на атрыманне пасылкі.

давераны, ✂.

Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

• Давераная асоба.
• Паслаць свайго даверанага (наз.).

давер’е, ✂, н.

Упэўненасць у чыёй-н. добрасумленнасці, шчырасці, у правільнасці чаго-н. і заснаваныя на гэтым адносіны да каго-, чаго-н.

• Лічбы не выклікаюць давер’я.
• Заслужыць д. народа.

даверлівы, ✂.

Які лёгка давярае, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

• Д. чалавек.
• Даверлівыя адносіны.

|| наз. даверлівасць, ✂.

давернік, ✂, м. (спец.).

Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.

|| ж. даверніца, ✂.

|| прым. даверніцкі, ✂.

даверны, ✂.

1. Які выказвае поўны давер каму-, чаму-н.

   • Д. тон.
   • Д. дакумент.

2. Які не падлягае паведамленню, сакрэтны.

   • Давернае пісьмо.

|| наз. давернасць, ✂.

даверху, прысл.

Да самых верхніх краёў.

• Наліць у бочку вады д.

Знізу даверху —

1. у любым месцы;
2. ад ніжэйшых інстанцый да вышэйшых.