Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

падзолісты, .

З падзолам.

  • Падзолістыя глебы.

|| наз. падзолістасць, .

падзор, , м.

  1. Брыжы, карункі, якімі абшываецца ніжні край чаго-н.

    • Карункавы п.
  2. У архітэктуры: карніз з разьбой.

    • Вокны з падзорам.

падзорны, .

Які служыць для назірання, разглядвання.

  • Падзорная труба.

падзьмухаць, ; зак.

Дзьмухаць некаторы час.

  • Апарыўшыся малаком, і на ваду падзьмухаеш (прыказка).

падзьмуць, ; зак.

  1. Пачаць дзьмуць.

    • Ад ракі падзьмуў халодны вецер.
  2. Дзьмуць некаторы час.

    • Вецер падзьме і перастане.

падзяка, , ж.

  1. Пачуццё ўдзячнасці за што-н. добрае.

    • Выказаць падзяку.
    • Прыняць што-н. з падзякай.
  2. Афіцыйнае выказванне высокай ацэнкі чыёй-н. працы, дзеянняў.

    • Аб’явіць падзяку ў загадзе.
    • Атрымаць падзяку ад дырэкцыі.

падзямелле, , н.

Памяшканне, пячора пад паверхняй зямлі.

  • Сырое п.

падзяўбці, ; зак.

  1. Здзяўбці ўсё.

    • Галубы падзяўблі ўвесь корм.
  2. Дзяўбці некаторы час.

    • Крыху падзяўблі і зніклі.

падкавацца, ; зак. (разм.).

Набыць запас ведаў у якой-н. галіне.

|| незак. падкоўвацца, .

падкаваць, ; зак.

  1. гл. каваць.

  2. перан., каго (што) (звычайна ў форме дзеепрым.). Падрыхтаваць, даць каму-н. запас неабходных ведаў, звестак (разм.).

    • Чалавек, добра падкаваны ў сваёй галіне.