Verbum

пухір, ✂, м.

1. Балючае ўздутае месца на скуры.

   • П. ад апёку.

2. Тое, што і пузыр (у 1 знач.).

   • Пухіры на вадзе.

|| прым. пухірны, ✂.

пухірысты, ✂.

Пакрыты пухірамі, з пухірамі ўсярэдзіне, пузырысты.

|| наз. пухірыстасць, ✂.

пухкі, ✂.

Мяккі, пушысты.

• Пухкая падушка.

|| наз. пухкасць, ✂.

пухліна, ✂, ж.

Хваравітае ўздуцце тканак арганізма, ненармальнае разрастанне тканкі якога-н. органа.

• Дабраякасная п.

|| прым. пухлінны, ✂.

пухлы, ✂.

Круглявы, мяккі, некалькі ўспухлы.

• Пухлыя губы.

|| наз. пухласць, ✂.

пухнаты, ✂ (разм.).

1. Пушысты, мяккі.

   • Пухнатая валошка.
   • Пухнатая шапачка.

2. Поўны, пухлы.

   • П. тварык.

|| наз. пухнатасць, ✂.

пухнуць, ✂; незак.

Станавіцца круглявым, пакрывацца пухлінай.

• Ногі пухнуць.

|| зак. успухнуць, ✂ і апухнуць, ✂.

пухоўка​¹, ✂, ж.

Пучок мяккіх пушыстых валокнаў, які ўжываецца для пудрання.

пухоўка​², ✂, ж.

Тое, што і порхаўка.

пуцеабходчык, ✂, м.

Рабочы, які сочыць за спраўнасцю чыгуначных пуцей.

|| ж. пуцеабходчыца, ✂.