Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

хрустаць, ; незак.

Утвараць гукі, падробныя на хруст.

  • Х. пальцамі.

|| аднакр. хруснуць, .

|| наз. хрустанне, .

хрусткі, .

Які хрусціць.

  • Х. снег.

|| наз. хрусткасць, .

хрусцець, ; незак.

Тое, што і хрустаць.

  • Снег хрусціць пад нагамі.

|| аднакр. хруснуць, .

|| наз. хрусценне, .

хрушч, , м.

Жук сямейства пласцініставусых; майскі жук.

хрушчы, , м.

Сухое рассыпчатае пячэнне з вельмі тонкіх палосак цеста, пракіпячоных у масле ці алеі.

  • Х. пасыпаюць цукровай пудрай.

хрыбет, , м.

  1. Пазваночнік чалавека або жывёлы.

  2. Спіна (разм.).

    • Гнуць х. на каго-н.
  3. Верхні край чаго-н.

    • Х. хвалі.
  4. Рад гор, якія працягнуліся ў адным кірунку; горны ланцуг.

    • Горны х.

|| прым. хрыбтовы, і хрыбетны, .

хрыбетнік, , м. (разм.).

Пазваночнік.

хрызаліт, , м.

Празрысты, каштоўны камень залаціста-зялёнага колеру.

|| прым. хрызалітавы, .

хрызантэма, , ж.

Дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з пышнымі махровымі кветкамі рознага колеру.

|| прым. хрызантэмны, .

хрып, , м.

Хрыплы гук, хрыпенне.