Verbum

закід, ✂, м.

1. гл. закінуць.

2. мн. -аў. Напамінанне, лёгкі папрок.

   • Зрабіць з. каму-н.

закідацца, ✂; зак.

Пачаць кідацца.

• З. ў роспачы.
• З. гразёю.

закідаць​¹, ✂; зак.

Кідаючы, запоўніць, пакрыць, засыпаць.

• З. яму ламаччам.
• З. прамоўцу пытаннямі (перан.).

|| незак. закідваць, ✂.

закідаць​², ✂; незак.

1. гл. закінуць.

2. Намякаць на што-н. (разм.).

   • Я ведаю, куды ты закідаеш.

закінуцца, ✂; зак.

1. Згубіцца, зваліўшыся куды-н., за што-н. (разм.).

   • Ножык кудысьці закінуўся.

2. Адкінуцца назад.

   • Галава закінулася.

|| незак. закідацца, ✂ і закідвацца, ✂.

закінуць, ✂; зак.

1. Кінуць куды-н. або далёка.

   • З. мяч у сетку.
   • З. вуду (таксама перан. паспрабаваць папярэдне разведаць што-н. намёкам, пытаннямі; разм.).

2. Падняўшы, надаць чаму-н. іншае становішча.

   • З. нагу за нагу.
   • З. стрэльбу за плячо.

3. перан. Даставіць куды-н.

   • З. прадукты на дачу.
   • З. дэсант у тыл ворага.

4. Перастаць займацца кім-, чым-н., пакінуць каго-, што-н.

   • З. вучобу.
   • З. гаспадарку.

◊

• Закінуць слова або слоўца (разм.) — пахадайнічаць за каго-н., аказаць падтрымку.

• Як за сябе закінуць (разм.) — хутка і многа (з’есці, выпіць).

|| незак. закідаць, ✂ і закідваць, ✂.

|| наз. закід, ✂.

закіпець, ✂; зак.

Пачаць кіпець.

• Вада закіпела.

закіс, ✂, м. (спец.).

У хіміі: ніжэйшая ступень акіслення элемента.

• З. медзі.

|| прым. закісны, ✂.

закіслы, ✂.

1. Які закіс.

   • З. булён.

2. Занадта кіслы (разм.).

   • З. квас.

закіснуць, ✂; зак.

Стаць кіслым.

• Цеста закісла.
• З. у адзіноце (перан. і разм.).

|| незак. закісаць, ✂.

|| наз. закісанне, ✂.