Verbum

трэці, ✂.

1. гл. тры.

2. Асабіста не зацікаўлены ў чым-н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны.

   • Трэцяя старана.

3. Не галоўны, не першаразрадны.

   • Т. сорт.
   • Трэція ролі іграць.

4. трэцяя; Які атрымліваецца ад дзялення на тры.

   • Трэцяя частка.

5. трэцяе: Страва, якая падаецца на дэсерт.

   • На трэцяе кампот.

трэціраваць, ✂; незак.

Пагардліва абыходзіцца з кім-н., зневажальна адносіцца да каго-н.

• Т. супрацоўніка.

|| наз. трэціраванне, ✂.

трэць, ✂, ж.

Адна з трох роўных частак, на якія дзеліцца што-н.

• Да вечара прайшлі т. дарогі.
• Адна т.

трэця...

Першая частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «трэце...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. трэцякласны, трэцясортны.

трэцякласнік, ✂, м.

Вучань трэцяга класа.

|| ж. трэцякласніца, ✂.

трэцякласны, ✂.

1. Які адносіцца да памяшканняў, месцаў трэцяга класа на транспарце.

   • Т. вагон.

2. Невысокай якасці, малазначны, пасрэдны (разм.).

   • Т. спецыяліст.

трэцярадны, ✂.

Малаістотны, малазначны; пасрэдны.

трэшчына, ✂, ж.

1. Шчыліна, вузкае паглыбленне на паверхні.

   • Сцяна дала трэшчыну.

2. перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім-н.

   • У іх адносінах утварылася т.