Verbum

пагарачыцца, ✂; зак.

1. Праявіць гарачнасць, раздражнёнасць.

   • Дарэмна я пагарачыўся.

2. Праявіць паспешнасць.

   • Пагарачылася, паехала туды, а потым шкадавала.

пагарда, ✂, ж.

Ганарыстасць, адсутнасць павагі да каго-, чаго-н.

• Ён амаль да кожнага ставіцца з пагардай.

пагарджальны, ✂.

Тое, што і пагардлівы.

|| наз. пагарджальнасць, ✂.

пагарджаць, ✂; незак.

Адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай.

• П. тэхнікай бяспекі.

|| наз. пагарджанне, ✂.

пагардлівы, ✂.

Які адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай або выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго-, чаго-н.

• Пагардлівыя адносіны.
• Пагардлівыя словы.

|| наз. пагардлівасць, ✂.

пагарэлец, ✂, м.

Той, хто пагарэў (у 1 знач.).

• Дапамагчы пагарэльцам.

|| прым. пагарэльскі, ✂.

пагарэць, ✂; зак.

1. Страціць дом, маёмасць у выніку пажару, а таксама згарэць — пра ўсё, многае.

   • Адбудаваліся тыя, хто пагарэў.
   • Многія вёскі ў час вайны пагарэлі.

2. перан., без дапаўнення. і на чым. Пацярпець няўдачу (разм.).

   • П. на злоўжыванні службовым становішчам.

3. Гарэць некаторы час.

   • Свяча пагарэла і пагасла.

пагаслы, ✂.

Які перастаў гарэць, пагас.

• Пагаслая цыгарэта.

пагатоў, прысл.

Тым больш.

• Калі ты гэтага не здолеў зрабіць, то ён і п. не зробіць.

пагашаць, ✂; незак. (афіц.).

Тое, што і гасіць (у 4 знач.).

• П. аблігацыю.
• П. запазычанасць.

|| наз. пагашэнне, ✂.

• Аплата ў лік пагашэння доўгу.