Verbum

класіфікацыя, ✂, ж.

1. гл. класіфікаваць.

2. Сістэма, па якой што-н. раскласіфікавана.

   • К. навук.
   • К. мінералаў.
   • К. раслін.

|| прым. класіфікацыйны, ✂.

класіцызм, ✂, м.

Напрамак у літаратуры і мастацтве 17 — пачатку 19 стагоддзя, заснаваны на перайманні антычных узораў.

• Каноны класіцызму.

|| прым. класічны, ✂.

• К. жывапіс.

класічны, ✂.

1. гл. класіцызм.

2. Які з’яўляецца класікам (у 1 знач,); створаны класікам, класікамі.

   • Беларускі к. пісьменнік.
   • Руская класічная літаратура.

3. Антычны, які мае адносіны да старажытнай грэка-рымскай культуры.

   • Класічная трагедыя.
   • Класічныя мовы.

4. Звязаны з вывучэннем антычных моў і літаратур.

   • Класічная філалогія.

5. Тыповы, характэрны.

   • К. прыклад.
   • К. профіль.

класны, ✂.

1. гл. клас.

2. Які мае адносіны да навучання ў класе.

   • К. кіраўнік.
   • Класнае сачыненне.

3. Які мае пэўны клас, разрад.

   • К. вагон.

4. Які па класіфікацыі належыць да вышэйшага класа.

   • К. сталявар.
   • К. спартсмен.

|| наз. класнасць, ✂.

класці, ✂; незак.

1. Надаваць ляжачае становішча каму-, чаму-н. або змяшчаць куды-н. у такім становішчы.

   • К. дзіця ў калыску.
   • К. хворага ў шпіталь.
   • К. грошы на кніжку.
   • К. рэчы ў чамадан.

2. Пра жывёл, насякомых, што размнажаюцца лічынкамі, яйкамі: пакідаць пасля сябе для захавання патомства, адкладаць (спец.).

   • К. лічынкі.

3. Накладваць, наносіць на паверхню чаго-н.

   • К. фарбу на сцены.
   • К. павязку на рану.
   • К. рэзалюцыю.

4. Дадаваць унутр чаго-н.

   • К. прыправу ў страву.
   • К. кашу ў талеркі.

5. Насцілаць, масціць дошкамі.

   • К. падлогу.

6. Рабіць адбітак на чым-н.

   • К. штамп.

7. Будаваць з цэглы што-н.

   • К. сцены з цэглы.

8. перан. Аддаваць, траціць для якой-н. мэты.

   • К. сілы на будаванне хаты.

◊

• Класці галаву (жыццё) за каго-што — паміраць, аддаваць жыццё за каго-, што-н.; ахвяроўваць сабой.

|| зак. пакласці, ✂, палажыць, ✂ і скласці, ✂.

|| наз. кладка, ✂.

класціся, ✂; незак.

1. Прымаць ляжачае становішча. К. адпачываць (размяшчацца для сну, адпачынку).

   • К. ў шпіталь (для лячэння).

2. Пакрываць, засцілаць сабою што-н, распаўсюджваючыся па паверхні.

   • Туман клаўся ў нізіне.
   • Снег кладзецца на палі.

3. Браць які-н. напрамак (пра самалёт, карабель).

4. Добра паддавацца кладцы.

   • Цэгла добра кладзецца ў сцяну.
   • Такія прапановы не кладуцца ў гэту пастанову.
   • Фразы лёгка кладуцца на паперу (свабодна выказваюцца).

5. перан., на каго-што. Станавіцца чыім-н. доўгам, абавязкам, заняткам і пад.

   • Цяпер усе клопаты па гаспадарцы кладуцца на матчыны плечы.

|| зак. пакласціся, ✂.

клаунада, ✂, ж.

1. Жанр цыркавога мастацтва, заснаваны на буфанадзе і гратэску.

2. Частка цыркавога спектакля — клоўнская сцэнка.

|| прым. клаунадны, ✂.

клеіцца, ✂; незак.

1. Рабіцца ліпкім, клейкім.

   • Ад смалы пальцы клеяцца.

2. Паддавацца склейванню.

   • Папера добра клеіцца.

3. перан. (звычайна з адмоўем не).

   • Паспяхова развівацца, атрымлівацца (разм.).
   • З музыкай у яго не клеіцца.

клеіць, ✂; незак.

Рабіць што-н., змацоўваючы пры дапамозе клею.

• К. пакеты.

|| зак. склеіць, ✂.

|| наз. клейка, ✂ і клеенне, ✂.

|| прым. клеільны, ✂.

клей, ✂, м.

Ліпкае рэчыва для трывалага змацавання (склейвання) чаго-н.

• Сталярны к.

|| прым. клеявы, ✂.

• Клеявая фарба (прыгатаваная на клеі).