Verbum

трыпутнік, ✂, м.

Травяністая расліна сямейства трыпутнікавых з шырокім лісцем і дробнымі кветкамі ў коласападобным суквецці, якая расце абапал дарог, на лугах.

трыпціх, ✂, м. (спец.).

1. Твор выяўленчага мастацтва, які складаецца з трох частак, аб’яднаных адным сюжэтам і ідэяй.

2. Царкоўны абраз, які мае тры створкі.

трыснёг, ✂, м.

Вадзяная ці балотная шматгадовая расліна сямейства злакаў з каленчатым цвёрдым сцяблом і раскідзістай мяцёлкай.

○

• Цукровы трыснёг — трапічная ці субтрапічная расліна сямейства злакаў, з соку якой здабываецца цукар.

|| прым. трысняговы, ✂.

трыста, ліч.

Лік і лічба 300, а таксама колькасць, якая абазначаецца гэтай лічбай.

|| парадкавы ліч. трохсоты, ✂.

трысцен, ✂ і трысцень, ✂, м.

Прыбудова да хаты і пад. з трох сцен.

трысцё, ✂, н., зб.

Трыснёг.

• Рэчка зарасла трысцём.

трысціна, ✂, ж.

Сцябло трыснягу.

трысцянка, ✂, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства злакаў, якая расце на балотах і берагах вадаёмаў і нагадвае трыснёг.

трытон, ✂, м.

1. У антычнай міфалогіі: марское бажаство ў выглядзе напалову чалавека напалову рыбы, якое ўздымае або спыняе хвалі.

2. Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, падобнае на яшчарку.

трыумвірат, ✂, м.

1. Саюз трох дзяржаўных дзеячаў для ажыццяўлення вярхоўнай улады.

   • Ваенны т.

2. перан. Пагадненне трох асоб для сумеснай дзейнасці, звычайна палітычнай.