Verbum

цвікарня, ✂, ж.

Майстэрня па вырабу цвікоў.

цвілы, ✂.

1. Пакрыты цвіллю.

   • Ц. хлеб.

2. Які патыхае цвіллю.

   • Ц. пах.

цвіль, ✂, ж.

1. Плесневы налёт на чым-н., які ўзнікае ад сырасці, гніення і пад.; (на вадкасці) бросня.

2. перан. Аб чым-н. застойным, шкодным.

   • Адолець адвечную ц.

|| прым. цвільны, ✂.

• Ц. грыбок.

цвінтар, ✂, м.

Царкоўны двор, агароджанае месца вакол царквы, дзе выконвалі розныя царкоўныя абрады і хавалі некаторых служыцеляў царквы.

• На цвінтары раслі векавыя ліпы.

|| прым. цвінтарны, ✂.

цвінтарэй, ✂, м.

Травяністая лекавая расліна сямейства гарычкавых з ярка-ружовымі кветкамі.

|| прым. цвінтарэевы, ✂.

цвісці, ✂; незак.

1. Пакрывацца кветкамі, раскрывацца, распускацца (пра кветкі).

   • Цвітуць вішні.
   • Цвітуць астры.

2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту, быць здаровым, прыгожым.

   • Дзяўчына цвіце.

3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець.

   • Цвіці, краіна наша!

4. Пакрывацца цвіллю.

   • Стаячая вада цвіце.
   • Хлеб цвіце.

|| наз. цвіценне, ✂.

цвыркаць, ✂; незак.

1. Утвараць рэзкія адрывістыя гукі (пра некаторых птушак і насякомых).

2. Утвараць гукі, падобныя на цвырканне птушак.

|| аднакр. цвыркнуць, ✂.

|| наз. цвырканне, ✂.

цвыркун, ✂, м.

Насякомае атрада прастакрылых, якое трэннем крылаў утварае строкат.

• У сенцах аж заходзіўся ц.

|| прым. цвыркуновы, ✂.

цвэгаць, ✂; незак. (разм.).

Ледзь дыхаць.

• Жонка памерла, і ён ледзь цвэгае.

цвяліцца, ✂; незак. (разм.).

Дражніцца, жартаваць.