Verbum

дабрадушны, ✂.

Добры і мяккі па характару чалавек.

• Гэта была дабрадушная прыемная жанчына.

|| наз. дабрадушнасць, ✂.

дабрак, ✂, м. (разм.).

Добры чалавек.

• Ён д. па натуры.

|| ж. дабрачка, ✂.

|| прым. дабрацкі, ✂.

дабранач, выкл. у знач. вык. (разм.).

Ужыв. як пажаданне спакойнай ночы пры развітанні вечарам.

дабрата, ✂, ж.

Спагадлівасць, душэўная прыхільнасць да людзей, імкненне рабіць усё добрае для іншых.

• У яго вачах свяцілася д.

дабратворны, ✂.

Які робіць дабро, добра ўздзейнічае на каго-, што-н.

• Д. ўплыў прыроды на чалавека.

|| наз. дабратворнасць, ✂.

дабратлівы, ✂ (разм.).

Дабрадушны, лагодны.

• Д. характар.

|| наз. дабратлівасць, ✂.

дабрацца, ✂; зак. (разм.).

1. Пасля затраты часу або сіл няскора дайсці, даехаць да якога-н. месца.

   • Д. да хаты.

2. перан. Атрымаўшы магчымасць, уразумець што-н.; расправіцца з кім-н. (разм.).

   • Д. да сутнасці справы.
   • Я да цябе яшчэ дабяруся.

|| незак. дабірацца, ✂.

дабраць, ✂; зак.

1. Сабраць дадаткова.

   • Д. ягад у кош.

2. Прыкупіць дадаткова.

   • Д. матэрыі на сукенку.

3. Выбіраючы, знайсці патрэбнае.

   • Д. крэсла да гарнітура.

4. Завяршыць набор чаго-н. (кнігі, артыкула).

   • Д. кнігу.

|| незак. дабіраць, ✂.

дабрачынец, ✂, м.

Чалавек, які вызначаецца дабрынёй, чула адносіцца да людзей, дапамагае, чым можа.

|| ж. дабрачынніца, ✂.

|| прым. дабрачынніцкі, ✂.

дабрачынны, ✂.

1. Высокамаральны, выхаваўчы.

   • Д. урок.

2. Накіраваны на грамадскую карысць, звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.

   • Д. канцэрт.

|| наз. дабрачыннасць, ✂.