дабрак, , м. (разм.).

Добры чалавек.

  • Ён д. па натуры.

|| ж. дабрачка, .

|| прым. дабрацкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)