Verbum

шкарлупіна, ✂, ж.

Цвёрдая абалонка чаго-н. (яйца, арэха).

• Замыкацца ў сваёй шкарлупіне (перан. замыкацца ў вузкім коле сваіх інтарэсаў, перажыванняў).

шкарлятына, ✂, ж.

Заразная хвароба, пераважна ў дзяцей, якая суправаджаецца болем у горле, сыпам і далейшым лушчэннем скуры.

|| прым. шкарлятынавы, ✂ і шкарлятынозны, ✂.

• Шкарлятынавая эпідэмія.
• Шкарлятынозная высыпка.

шкарпэткі, ✂, ж.

Кароткія панчохі, якія не даходзяць да калена.

|| прым. шкарпэтачны, ✂.

• Панчошна-шкарпэтачныя вырабы.

шкатулка, ✂, ж.

Невялікая скрыначка з вечкам для захоўвання дробных рэчаў.

○

• Музычная шкатулка — механічны завадны музычны інструмент у выглядзе скрыначкі, з якой гучыць якая-н. мелодыя.

|| прым. шкатулачны, ✂.

шквал, ✂, м.

Раптоўны моцны парыў ветру, які суправаджаецца звычайна навальнічным ліўнем.

• Ш. смеху (перан.).
• Ш. агню (перан. пра моцны артылерыйскі агонь).

|| прым. шквальны, ✂ і шквалісты, ✂.

• Шквальны (шквалісты) вецер.
• Шквальны агонь кулямётаў (моцны, масіраваны).

шкельца, ✂, н.

1. гл. шкло.

2. Асколак або кавалак шкла.

   • Шкельцы лужын (перан.).

3. мн. Акуляры або пенснэ (разм.).

   • Надзець шкельцы.

шкілет, ✂, м.

1. Сукупнасць касцей, якія ствараюць цвёрдую аснову цела чалавека і жывёл.

   • Ш. чалавека.
   • На яго страшна глянуць: ш. (пра вельмі худога чалавека).

2. перан. Аснова, каркас.

   • Ш. будынка.

|| прым. шкілетны, ✂.

шкіпер, ✂, м.

1. Капітан несамаходнага карабля.

2. Капітан камерцыйнага судна (уст.).

3. На марскіх суднах: асоба, адказная за маёмасць на палубе.

|| прым. шкіперскі, ✂.

шкіпінар, ✂, м.

Вадкасць з едкім пахам, якая здабываецца перагонкай смалы хвойных дрэў.

|| прым. шкіпінарны, ✂.

шкірка:

• узяць (схапіць) за шкірку каго (разм.) — за частку адзення, якая прымыкае да шыі, за каўнер, за заднюю частку шыі ўзяць; таксама перан. прымяніць насілле, прымус.