Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

павітуха1, , ж. (уст.).

Жанчына, якая дапамагае пры родах.

павітуха2, , ж.

Пустазелле сямейства павітухавых, сцябло якога абвіваецца вакол іншых раслін і высмоктвае з іх сокі.

|| прым. павітухавы, .

павіян, , м.

Малпа з падоўжанай мордай і ярка афарбаванымі сядалішчнымі мазалямі.

|| прым. павіянавы, .

паводдаль, прысл.

На некаторай адлегласці ад чаго-н.

  • Адышоўся і стаў п.

паводзіны, .

Спосаб жыцця і дзеянняў.

  • Культурныя п.
  • П. вучняў.
  • Чалавек прыкладных паводзін.
  • Вывучаць п. жывёл.

|| прым. паводзінскі, .

  • П. этыкет.

паводзіць, ; незак.

Паводзіць сябе (якім-н. чынам) — прытрымлівацца якіх-н. паводзін, трымаць сябе якім-н. чынам.

  • Сціпла п. сябе.
  • Ён паводзіў сябе па-джэнтльменску.

паводка, , ж.

Часовае падняцце вады ў вадаёмах у выніку раставання снегу або вялікіх дажджоў.

|| прым. паводкавы, .

паводле, прыназ.

У адпаведнасці з чым-н., згодна з якімі-н. прыметамі.

  • П. паведамленняў прэсы.
  • П. апошняй пастановы.

павозка, , ж.

Просты колавы экіпаж без рысораў.

|| прым. павозачны, .

павой, , м.

Травяністае павойнае пустазелле сямейства бярозкавых з белавата-ружовымі кветкамі.