Verbum

зычны, ✂.

1. Звонкі, прарэзлівы.

   • З. голас.

2. Пра гукі мовы: які ўтвараецца пры праходжанні моцнага струменю паветра праз перашкоду ў якім-н. месцы моўнага апарату, а таксама пра літары, якія адлюстроўваюць такія гукі.

зычыць, ✂; незак.

Жадаць, выказваць, выражаць каму-, чаму-н. пажаданні.

• Зычу вам многа шчасця і моцнага здароўя.

зэдаль, ✂, м. (разм.).

Хатняя пераносная лава, услон.

зэдлік, ✂, м. (разм.).

Хатняя пераносная лаўка, услончык.

зябкі, ✂.

1. Халодны, сцюдзёны.

   • Пацягнуў з. вецер.
   • Была буйная зябкая раса.

2. Адчувальны да сцюжы.

   • У яго змалку былі зябкія рукі.

|| наз. зябкасць, ✂.

зябліва, ✂, н.

1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.

   • Сеяць па зябліву.

2. Асенняе ўзорванне поля.

   • Аратыя паехалі на з.

|| прым. зяблевы, ✂.

зябліць, ✂; незак.

Араць пад зябліва.

• З. іржэўнік.

зябнуць, ✂; незак.

Мерзнуць, вельмі моцна адчуваць холад.

• Рукі зябнуць.

|| зак. азябнуць, ✂.

з’ява, ✂, ж.

1. Тое, у чым выяўляецца сутнасць, а таксама наогул усякае праяўленне чаго-н., падзея, выпадак.

   • Фізічная з.
   • Прыродныя з’явы.
   • Новыя з’явы ў грамадскім жыцці.

2. У п’есе: частка акта або дзеі, у якой склад дзеючых асоб не мяняецца.

зяваць, ✂; незак.

1. Тое, што і пазяхаць.

   • З. увесь вечар.

2. Быць няўважлівым, неабачлівым; упускаць зручны выпадак.

   • З. фігуру за фігурай.

|| зак. празяваць, ✂.

|| аднакр. зяўнуць, ✂.

|| наз. зяванне, ✂.