Verbum

ідыясінкразія, ✂, ж. (спец.).

Павышаная, хваравітая адчувальнасць арганізма да пэўных рэчываў, пахаў.

|| прым. ідыясінкразічны, ✂.

ідыятызм, ✂, м.

1. Прыроджаная разумовая адсталасць, недаразвітасць.

2. Неразумнасць, дурнота, бязглуздасць (разм.).

|| прым. ідыятычны, ✂.

ідэаграма, ✂, ж.

Умоўны знак, які абазначае на пісьме паняцце (у адрозненне ад літары, якая абазначае гук).

ідэаграфія, ✂, ж.

Пісьмо пры дапамозе ідэаграм.

|| прым. ідэаграфічны, ✂.

• Ідэаграфічнае пісьмо.

ідэал, ✂, м.

1. Тое, што складае вышэйшую мэту дзейнасці, імкненняў.

   • Агульначалавечыя ідэалы.

2. чаго або які. Дасканалы ўзор чаго-н.

   • І. жаночай прыгажосці.

3. Вышэйшае ўвасабленне якіх-н. якасцей, узор годнасці.

   • Гэты чалавек — мой і.

ідэалізаваць, ✂; зак. і незак.

Паказаць (паказваць) лепшым, чым ёсць у сапраўднасці.

• І. сялянскі быт.

|| наз. ідэалізацыя, ✂.

ідэалізм, ✂, м.

1. Філасофскі напрамак, які сцвярджае першаснасць духу, ідэі, свядомасці і другаснасць матэрыі, прыроды, быцця.

2. Ідэалізацыя рэчаіснасці.

3. Прыхільнасць да высокіх маральных ідэалаў.

|| прым. ідэалістычны, ✂.

• Ідэалістычныя плыні.
• Ідэалістычныя тэорыі.

ідэаліст, ✂, м.

1. Паслядоўнік ідэалістычнай філасофіі.

2. Той, хто ідэалізуе, прыхарошвае рэчаіснасць (разм.).

3. Чалавек, які ў сваім жыцці, паводзінах кіруецца ідэалістычнымі (гл. ідэалізм у 3 знач.) прынцыпамі.

|| ж. ідэалістка, ✂.

ідэалістычны, ✂.

1. гл. ідэалізм.

2. Прасякнуты ідэалізмам (у 2 знач.).

|| наз. ідэалістычнасць, ✂.

ідэалогія, ✂, ж.

Сістэма поглядаў, ідэй, якія характарызуюць тое або іншае грамадства, клас, палітычную партыю.

|| прым. ідэалагічны, ✂.