Verbum

трубка, ✂, ж.

1. гл. труба.

2. Назва розных прыбораў і прыстасаванняў звычайна цыліндрычнай формы, а таксама ў біялогіі і анатоміі: назва розных полых органаў цыліндрычнай формы.

   • Рэнтгенаўская т.
   • Дыхальная т.

3. Частка тэлефоннага апарата з устройствам для слухання і мікрафонам.

   • Зняць трубку.

4. Рулон, скрутак якога-н. матэрыялу; тое, што мае форму вузкай трубы.

   • Т. палатна.

|| памянш. трубачка, ✂.

|| прым. трубачны, ✂ і трубкавы, ✂.

• Трубачны завод.
• Трубачныя рыштаванні.

трубчасты, ✂ і трубкаваты, ✂.

1. Які мае форму трубы, трубкі.

   • Трубчастая косць.

2. Які складаецца з труб, трубак.

   • Трубчастая студня.
   • Трубчастае сцябло.

трудзіць, ✂; незак. (разм.).

Стамляць, натруджваць да болю працяглай працай, хадой і пад.

• Т. рукі.

труізм, ✂, м. (кніжн.).

Агульнавядомая, збітая ісціна.

• Гаварыць труізмы.

трук, ✂, м.

1. Лоўкі, эфектны прыём, нумар.

   • Акрабатычны т.

2. перан. Лоўкія штучкі, нечаканы ўчынак, махлярскія прадзелкі.

|| прым. трукавы, ✂.

• Т. фільм.

трукацтва, ✂, н. (разм.).

Празмернае захапленне трукамі, знешнімі эфектамі.

|| прым. трукацкі, ✂.

трукач, ✂, м.

1. Чалавек, які выконвае трукі (у 1 знач.).

2. Чалавек, схільны да трукацтва (разм.).

|| ж. трукачка, ✂.

|| прым. трукацкі, ✂.

трум, ✂, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для ўстаноўкі механізмаў, размяшчэння розных грузаў.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

|| прым. трумавы, ✂ і трумны, ✂.

трумо, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра.

2. Прасценак паміж вокнамі, звычайна ўпрыгожаны арнаментам (спец.).

труна, ✂, ж.

Спецыяльная скрынка, у якой хаваюць памёршага.

◊

• Загнаць у труну каго (разм. неадабр.) — зжыць са свету.

|| прым. трунны, ✂.