Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агеёжіоуыьэюя
абвгджзійкмнпстўцшя

лексікон, ✂, м.

  1. Тое, што і слоўнік (уст.).

    • Нямецкі л.

  2. Запас слоў і выразаў, лексіка (кніжн.).

    • У яго бедны л.

лектар, ✂, м.

Той, хто чытае лекцыі.

|| прым. лектарскі, ✂.

  • Лектарскае майстэрства.

лекторый, ✂, м.

  1. Установа, якая займаецца арганізацыяй публічных лекцый.

  2. Памяшканне для чытання публічных лекцый.

лекцыя, ✂, ж.

Вуснае выкладанне вучэбнага прадмета або якой-н. тэмы, а таксама запісы гэтага выкладання.

  • Курс лекцый па гісторыі Беларусі.

|| прым. лекцыйны, ✂.