Verbum

анлайнавы слоўнік

вярнуць¹, ✂; незак.

Мяняць напрамак руху, паварочваць.
- В. машыну ўправа.
- В. нос ад чаго-н. (адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай, грэбаваць кім-, чым-н.).
- З душы верне (брыдка думаць пра што-н., глядзець на што-н.).
Валіць на бок, пераварочваць.
- В. воз.
перан. Схіляць да чаго-н., даваць пэўны напрамак (думкам, размовам і пад. і разм.).
- Мне вядома, куды ён верне.
перан., на. Перакладваць віну на другога (разм.).
- Сам вінаваты, а на другіх верне.
Рухацца. падаць, узнімацца суцэльнай плынню.
- Дым верне з коміна.
З цяжкасцю ўзнімаць пласты зямлі.
- Трактар верне дзёран.

вярнуць², ✂; зак.

Аддаць узятае назад.
- В. доўг.
Прымусіць або даць магчымасць вярнуцца назад.
- В. дамоў.
- В. бацьку дзецям.
- В. да жыцця (вылечыць).

|| незак. вяртаць, ✂ і варочаць, ✂.

вяроўка, ✂, ж.

Выраб з кручаных або вітых у некалькі столак доўгіх пасмаў пянькі ці інш. матэрыялаў, які ўжыв. для звязвання і іншых патрэб.

◊

|| памянш. вяровачка, ✂.

|| прым. вяровачны, ✂.

вярста, ✂, ж.

Мера даўжыні, роўная 1,06 км.
- Прайшоў з вярсту (г.зн. каля вярсты).
- За вярсту ўбачыць што-н. (здалёк).
Дарожны слуп, які адзначае гэту меру (уст.).

|| прым. верставы, ✂.

вярстаць, ✂; незак. (спец.).

Размяшчаць друкарскі набор па старонках.

|| зак. звярстаць, ✂.

|| наз. вярстанне, ✂ і вёрстка, ✂.

вяртлюг, ✂, м. (спец.).

Рухомы канец сцегнавой косці, які ўваходзіць у чашку таза.
Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.

|| прым. вяртлюжны, ✂.

вяртлявы, ✂ (разм.).

Вельмі рухавы, непаседлівы.

|| наз. вяртлявасць, ✂.

вярховы, ✂.

Размешчаны ў верхнім цячэнні ракі.

вярхом, прысл.

Пра язду: на спіне жывёлы.
- В. на кані.
перан. Седзячы на кім-, чым-н., як на спіне каня.
- В. на крэсле.
- Скакаць в. на кійку.

вярхоўе, ✂, н.

Верхняе цячэнне ракі і мясцовасць, якая прылягае да яе.