вяроўка, ✂, ж.

Выраб з кручаных або вітых у некалькі столак доўгіх пасмаў пянькі ці інш. матэрыялаў, які ўжыв. для звязвання і іншых патрэб.

  • Увязаць воз вяроўкай.

◊

  • Вяроўка плача па кім (разм.) — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.

|| памянш. вяровачка, ✂.

|| прым. вяровачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)