вярнуць1 дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Мяняць напрамак руху, паварочваць.
- В. машыну ўправа.
- В. нос ад чаго-н. (адносіцца да каго-, чаго-н. з пагардай, грэбаваць кім-, чым-н.).
- З душы верне (брыдка думаць пра што-н., глядзець на што-н.).
-
Валіць на бок, пераварочваць.
- В. воз.
-
пераноснае значэнне: Схіпяць да чаго-н., даваць пэўны напрамак (думкам, размовам і пад. і размоўнае).
- Мне вядома, куды ён верне.
-
пераноснае значэнне, на. Перакладваць віну на другога (размоўнае).
- Сам вінаваты, а на другіх верне.
-
Рухацца. падаць, узнімацца суцэльнай плынню.
- Дым верне з коміна.
-
З цяжкасцю ўзнімаць пласты зямлі.
- Трактар верне дзёран.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)