Verbum

зіхатлівы, ✂.

Які блішчыць, ззяе пералівістым святлом, напоўнены яркім ззяннем, бляскам.

• Зіхатлівае сонца.
• Стаяла зіхатлівая раніца.
• Зіхатлівая прыгажосць (перан.).

|| наз. зіхатлівасць, ✂.

зіхацець, ✂; незак.

Блішчэць, ззяць пералівістым святлом; пералівацца, адбіваючы святло.

• Зіхацелі зоркі.
• На мокрай траве зіхаціць раса.
• У кватэры ўсё зіхаціць ад чысціні (вылучаецца чысцінёй).

|| наз. зіхаценне, ✂.

зіянне, ✂, н.

У мовазнаўстве: збег двух ці больш галосных у слове або на стыку двух слоў, напр. аэраплан, добра адпачыць.

злабадзённы, ✂.

Істотны для дадзенага моманту, надзённы.

• Злабадзённае пытанне.

|| наз. злабадзённасць, ✂.

злавацца, ✂; незак.

Адчуваць злосць.

|| зак. узлавацца, ✂ і раззлавацца, ✂.

злаваць, ✂; незак.

1. Абуджаць злосць у каго-н.

2. Тое, што і злавацца.

|| зак. узлаваць, ✂ і раззлаваць, ✂.

злавесны, ✂.

Які прадвяшчае няшчасце, зло.

• Злавесная цішыня.
• Злавесныя прыметы.

злагада, ✂, ж. (разм.).

Згода, дружныя адносіны.

• Жыць у злагадзе.

зладжаны, ✂.

1. Такі, у якім дасягнута ўзаемная згода, дружны.

   • Зладжаная работа.

2. Стройны, гарманічны.

   • Зладжаныя спевы.

|| наз. зладжанасць, ✂.

зладзеяваты, ✂.

Падобны на зладзейскі, хітры.

• Зладзеяватая ўхмылка.

|| наз. зладзеяватасць, ✂.