Verbum

зжыць, ✂; зак.

1. каго (што) з чаго і без дапаўнення. Стварыўшы невыносныя ўмовы, не даць жыць каму-н. дзе-н.

   • Зжылі злоснікі добрага чалавека.
   • З. са свету (змучыць чым-н.).

2. Пазбавіцца ад чаго-н., выкараніць у сабе што-н.

   • З. недахопы.

3. Пражыць (жыццё, многа гадоў і пад.).

   • Чалавек жыццё зжыў і розуму не набраўся.

|| незак. зжываць, ✂.

ззаду, прысл.

1. прысл. З задняга боку.

   • Напасці з.

2. прыназ. За кім-, чым-н.

   • Ён ішоў з. воза.

ззелянелы, ✂.

Які ззелянеў, пазелянеў.

• З. твар.

ззянне, ✂, н.

1. гл. ззяць.

2. Яркае святло, якое выпраменьваецца або адлюстроўваецца чым-н.

   • Сонечнае з.
   • У ззянні славы (перан.).

◊

• Паўночнае ззянне — свячэнне высокіх слаёў атмасферы, якое назіраецца за палярным кругам.

ззяць, ✂; незак.

1. Вылучаць ззянне.

   • Ззяюць зоркі.
   • На грудзях ветэрана ззяюць узнагароды.

2. перан., чым і ад чаго. Блішчаць, выражаючы якія-н. пачуцці (пра вочы), або свяціцца радасцю, шчасцем і пад. (пра чалавека).

   • Вочы ззяюць ад шчасця.
   • Твары людзей ззялі радасцю.

3. Тое, што і зеўраць.

   • У адной са сцен ззяла вялікая прабоіна.

|| наз. ззянне, ✂.

зігзаг, ✂, м.

Ламаная лінія. Зігзагі маланкі.

• Чарціць зігзагі.

зігзагападобны, ✂.

У выглядзе зігзагаў.

• Зігзагападобныя рухі.

|| наз. зігзагападобнасць, ✂.

зіма, ✂, ж.

Самая халодная пара года паміж восенню і вясной.

• Снежная з.
• Рыхтавацца да зімы.

|| прым. зімовы, ✂ і зімні, ✂.

зімаваць, ✂; незак.

Праводзіць дзе-н. зіму, жыць дзе-н. зімой.

• З. на палярнай станцыі.

|| зак. перазімаваць, ✂ і празімаваць, ✂.

|| наз. зімоўка, ✂.

|| прым. зімавальны, ✂.

• Зімавальная сажалка (сажалка, у якой зімуе рыба).

зімародак, ✂, м.

Невялікая птушка, роднасная ўдоду, з доўгай прамой дзюбай і вялікай галавой на кароткай шыі. (зімой купаецца ў снезе).

|| прым. зімародкавы, ✂.

• Сямейства зімародкавых (наз.).