Verbum

згавор, ✂, м.

Узаемная дамоўленасць, узаемнае пагадненне.

• Усе сабраліся на мітынг без згавору.

згаворлівы, ✂.

Такі, з якім лёгка згаварыцца (у 2 знач.).

• З. чалавек.

|| наз. згаворлівасць, ✂.

згадзіцца​¹, ✂; зак.

1. на што і з інф. Даць згоду (у 1 знач.) на што-н.

   • З. ехаць у камандзіроўку.

2. Выказаць, пацвердзіць сваю згоду (у 2 знач.) з кім-, чым-н.

   • З. з думкай таварыша.

|| незак. згаджацца, ✂.

згадзіцца​², ✂; зак.

Аказацца прыгодным, спатрэбіцца.

• Што ў лесе родзіцца, тое ў хаце згодзіцца (з нар.).

згаладалы, ✂.

Які доўга цярпеў голад, знясілены ад працяглага галадання.

• Згаладалыя людзі.

згаладацца, ✂; зак.

Нацярпецца голаду.

• З. за дарогу.
• З. па добрай кнізе.

згалелы, ✂.

1. Голы, апусцелы (пра дрэвы, палі і пад.).

   • Згалелыя нівы.

2. перан. Збяднелы.

   • З. шляхцюк.

|| наз. згалеласць, ✂.

згаліць, ✂; зак.

Зрэзаць брытвай.

• З. вусы.

|| незак. згольваць, ✂.

зганіць, ✂; зак. (разм.).

Даць ганьбу каму-, чаму-н.

• Суседка зганіла маю пакупку.

зганяць, ✂; зак. (разм.).

Гонячы, прымусіць пабыць дзе-н. і вярнуцца назад.

• З. коней на вадапой.
• З. машыну ў горад.