Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

бяссі́льны, .

  1. Які не мае фізічных сіл, слабы.

    • Б. хворы.
  2. Няздольны што-н. зрабіць; бездапаможны.

    • Медыцына тут бяссільная дапамагчы.

бяссла́ўны, .

Які заслугоўвае асуджэння, ганебны.

  • Б. канец.
  • Бясслаўнае адступленне.

|| наз. бясслаўнасць, .

бяссле́дны, .

Які не пакінуў пасля сябе ніякіх слядоў.

  • Бясследнае знікненне.
  • Прапасці бясследна (прысл.).

|| наз. бясследнасць, .

бяссло́ўны, .

  1. Які пазбаўлены здольнасці гаварыць; выказаны без слоў.

    • Бясслоўная істота.
    • Б. дакор.
  2. Маўклівы, які лічыць за лепшае не выказваць сваіх думак.

    • Б. выканаўца.

  • Бясслоўная роля — тэатральная роля без слоў.

|| наз. бясслоўнасць, .

бяссме́ртнік, , м.

Травяністая расліна з сухімі кветкамі, якія не вянуць, і з ярка афарбаваным лісцем.

бяссне́жны, .

Скупы на снег.

  • Бясснежная зіма.

|| наз. бясснежнасць, .

бяссо́нніца, , ж.

Нездаровая адсутнасць сну або парушэнне сну.

  • Мучыцца бяссонніцай.

бяссо́нны, .

Праведзены без сну.

  • Бяссонная ноч.

бясспрэ́чны, .

Які не выклікае пярэчанняў.

  • Бясспрэчныя довады.

|| наз. бясспрэчнасць, .

бясстра́сны, .

Пазбаўлены страсці, халодны і спакойны.

  • Б. характар.

|| наз. бясстраснасць, .