Verbum

тынк, ✂, м.

Аддзелачны раствор з сумесі вяжучых рэчываў (вапны, цэменту, гліны, пяску і пад.), а таксама засохлы слой такога раствору.

• Ад сцяны адваліўся т.

тынкавальны, ✂.

Які мае адносіны да тынкоўкі, тынкавання.

• Тынкавальныя работы.

тынкаваць, ✂; незак.

Пакрываць сцены або столь тынкам, каб зрабіць гладкай паверхню.

• Т. хату.

|| зак. атынкаваць, ✂ і вытынкаваць, ✂.

|| наз. тынкоўка, ✂ і тынкаванне, ✂.

тынкоўка, ✂, ж.

1. гл. тынкаваць.

2. Слой тынку на паверхні будынкаў, на столі і сценах унутраных памяшканняў.

тынкоўшчык, ✂, м.

Рабочы, спецыяліст па тынкоўцы.

|| ж. тынкоўшчыца, ✂.

тынянка, ✂, ж. (разм.).

Павець, сцены якой зроблены з галінак, пераплеценых вакол гарызантальных або вертыкальных жэрдак.

тып, ✂, м.

1. Мадэль, узор, форма з прыкметамі, якім адпавядае пэўная група прадметаў, з’яў.

   • Трактар новага тыпу.
   • Т. гаспадаркі.

2. Вышэйшы падраздзел у сістэматызацыі раслін і жывёл, які аб’ядноўвае роднасныя класы (спецыяльны тэрмін).

   • Т. членістаногіх.

3. Характэрны фізічны склад, знешні выгляд чалавека, звязаны з яго этнічнай прыналежнасцю.

   • Славянскі т. твару.

4. Катэгорыя людзей, аб’яднаных супольнасцю якіх-н. характэрных унутраных або знешніх рыс.

   • Т. літаратурнага героя.

5. Асобны чалавек, індывідуум, які вылучаецца сярод іншых характэрнымі рысамі (звычайна адмоўнымі).

   • Гэты т. (асуджэнне) выдаваў сябе за журналіста.

тыпавы, ✂.

1. Які з’яўляецца тыпам, узорам, мадэллю для чаго-н.

   • Школа пабудавана па тыпавому праекту.

2. Які адпавядае пэўнаму тыпу, узору, мадэлі; стандартны.

   • Трохпавярховы т. будынак.

тыпагравюра, ✂, ж.

Гравюра, узноўленая друкарскім спосабам.

тыпаж, ✂, м.

1. Сукупнасць тыпаў, узораў, мадэлей якіх-н. дэталей, вырабаў.

   • Т. самалёта.

2. Сукупнасць прыкмет, характэрных для якога-н. грамадскага разраду, тыпу людзей.

   • Нацыянальны т.

3. Акцёр з яркай характэрнай знешнасцю, які падыходзіць па сваіх знешніх даных для пэўнай ролі.

   • Т. узяты з жыцця.

|| прым. тыпажны, ✂.