Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

у́тварь ж., собир. начы́нне, -ння ср., мн. нет; (вещи) рэ́чы, -чаў, ед. рэч, род. рэ́чы ж.; (посуда) по́суд, -ду м.; пасу́да, -ды ж., разг. пасу́дак, -дку м.

утверди́тельно нареч. сцвярджа́льна;

утверди́тельность сцвярджа́льнасць, -ці ж.;

утверди́тельный сцвярджа́льны;

утверди́ть сов.

1. уст. (установить) устанаві́ць, усталява́ць; (укрепить) умацава́ць, угрунтава́ць; (закрепить) замацава́ць;

2. (признать окончательным) зацве́рдзіць; (скрепить) сцве́рдзіць;

3. (заставить убедиться) умацава́ць, перакана́ць; см. утвержда́ть 1—3;

утверди́ться

1. уст. (установиться) устанаві́цца, усталява́цца; (укрепиться) умацава́цца, угрунтава́цца; (закрепиться) замацава́цца;

2. (убедиться) умацава́цца, перакана́цца;

утвержда́ть несов.

1. уст. (устанавливать) устана́ўліваць, усталёўваць; (укреплять) умацо́ўваць, угрунто́ўваць; (закреплять) замацо́ўваць;

утвержда́ть при́нципы чего́-л. устана́ўліваць (усталёўваць) пры́нцыпы чаго́е́будзь;

2. (признавать окончательным) зацвярджа́ць; (скреплять) сцвярджа́ць;

утвержда́ть пове́стку дня зацвярджа́ць пара́дак дня;

утвержда́ть в до́лжности зацвярджа́ць на паса́ду;

утвержда́ть догово́р по́дписью сцвярджа́ць (зацвярджа́ць) дамо́ву (дагаво́р) по́дпісам;

3. (заставлять убедиться) умацо́ўваць, перако́нваць;

утвержда́ть кого́-л. в како́м-л. мне́нии умацо́ўваць чыю́е́будзь ду́мку;

4. (настойчиво доказывать) сцвярджа́ць; (говорить) каза́ць, гавары́ць; (уверять) упэ́ўніваць, перако́нваць;

вы утвержда́ете, что ви́дели его́ вы сцвярджа́еце (ка́жаце, гаво́рыце, упэ́ўніваеце), што ба́чылі яго́;

утвержда́ться

1. уст. (устанавливаться) устана́ўлівацца, усталёўвацца; (укрепляться) умацо́ўвацца, угрунто́ўвацца; (закрепляться) замацо́ўвацца;

2. (убеждаться) умацо́ўвацца, перако́нвацца;

3. страд. устана́ўлівацца, усталёўвацца; умацо́ўвацца, угрунто́ўвацца; замацо́ўвацца; зацвярджа́цца, сцвярджа́цца; перако́нвацца; каза́цца, гавары́цца; упэ́ўнівацца; см. утвержда́ть;

утвержде́ние

1. (действие) устанаўле́нне, -ння ср., усталява́нне, -ння ср.; умацава́нне, -ння ср., угрунтава́нне, -ння ср.; замацава́нне, -ння ср.; неоконч. устана́ўліванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.; умацо́ўванне, -ння ср.; угрунто́ўванне, -ння ср.; замацо́ўванне, -ння ср.;

2. зацвярджэ́нне, -ння ср.; сцвярджэ́нне, -ння ср.;

3. умацава́нне, -ння ср.; перакана́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср.; перако́нванне, -ння ср.; упэ́ўніванне, -ння ср.; см. утвержда́ть 1—3;

4. (мнение) сцве́рджанне, -ння ср., сцвярджэ́нне, -ння ср.;

утверждённый

1. устано́ўлены, усталява́ны; умацава́ны; угрунтава́ны; замацава́ны;

2. зацве́рджаны; сцве́рджаны;

3. умацава́ны; перакана́ны; см. утверди́ть.