Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

уты́кать сов., разг. уты́каць; (запихивая, заполнить) абты́каць, мног. паабтыка́ць, абаткну́ць.

утыка́тьI несов. (к уткну́ть) разг.

1. (упирать во что-л.) упіра́ць; (втыкать) обл. утыка́ць;

2. (погружать во что-л.) утыка́ць; (прятать во что-л.) хава́ць;

3. перен. (неподвижно устремлять — глаза, взгляд) упіра́ць, утаро́пліваць.

утыка́тьII несов., разг. (к уты́кать) уты́каць; (запихивая, заполнять) абтыка́ць.

утыка́тьсяI несов., разг.

1. (ткнувшись, погружаться во что-л.) утыка́цца; (прятаться во что-л.) хава́ць (што ў што);

2. (наталкиваться на что-л.) упіра́цца;

3. перен. (сосредотачиваться на чём-л., поглощаться чем-л.) утыка́цца; см. уткну́ться.

утыка́тьсяII несов., страд. утыка́цца; абтыка́цца; см. утыка́тьII.

уты́кивать несов., разг. уты́кваць; (запихивая, заполнять) абтыка́ць;

уты́киваться страд. уты́квацца; абтыка́цца.