утыка́тьI несов. (к уткну́ть) разг.

1. (упирать во что-л.) упіра́ць; (втыкать) обл. утыка́ць;

2. (погружать во что-л.) утыка́ць; (прятать во что-л.) хава́ць;

3. перен. (неподвижно устремлять — глаза, взгляд) упіра́ць, утаро́пліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)