утвержда́ть несов.

1. уст. (устанавливать) устана́ўліваць, усталёўваць; (укреплять) умацо́ўваць, угрунто́ўваць; (закреплять) замацо́ўваць;

утвержда́ть при́нципы чего́-л. устана́ўліваць (усталёўваць) пры́нцыпы чаго́е́будзь;

2. (признавать окончательным) зацвярджа́ць; (скреплять) сцвярджа́ць;

утвержда́ть пове́стку дня зацвярджа́ць пара́дак дня;

утвержда́ть в до́лжности зацвярджа́ць на паса́ду;

утвержда́ть догово́р по́дписью сцвярджа́ць (зацвярджа́ць) дамо́ву (дагаво́р) по́дпісам;

3. (заставлять убедиться) умацо́ўваць, перако́нваць;

утвержда́ть кого́-л. в како́м-л. мне́нии умацо́ўваць чыю́е́будзь ду́мку;

4. (настойчиво доказывать) сцвярджа́ць; (говорить) каза́ць, гавары́ць; (уверять) упэ́ўніваць, перако́нваць;

вы утвержда́ете, что ви́дели его́ вы сцвярджа́еце (ка́жаце, гаво́рыце, упэ́ўніваеце), што ба́чылі яго́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)